چی بنویسم؟

نمی دونم چی بنویسم، از خودم یا از مهاجرت یا اینکه اون داستان طولانی مهاجرت رو ادامه بدم؟
آدم بعد از یه مدت که وبلاگ می نویسه، کم کم دچار یه نوع محدودیت زندگی اجتماعی وبلاگی می شه و باید خودش رو با سلایق دیگران تطبیق بده، دقیفا همون محدودیت های یه زندگی اجتماعی واقعی.
بعضی وقتها فکر می کنم کاش توی دوران قبل از شکل گیری تمدن مدرن بشری به دنیا اومده بودم ، این جوری دیگه از هر چی محدودیت تمدن بود راحت بودم، به نظر من که تمدن های به اصطلاح مدرن تر و پیشرفته تر، شاید در ظاهر راحتی انسان رو به همراه داشته باشند ولی در نهایت هر چه بیشتر انسان رو از اصل خود دورتر می کنند و اون رو تبدیل به موجودی رام و رام تر می کنند.
فرار از انسان بودن، فرار از درون.

تا الان چند بار پیش اومده که یه مطلب رو نوشتم و بعد هم چند بار ویرایشش کردم و در نهایت به این نتیجه رسیدم که به درد این وبلاگ نمی خوره و با بقیه مطالب هماهنگ نیست و پاکش کردم.
خوشحال میشم که با نظراتتون من رو کمک کنید که اینجا چی بنویسم. روندی که من خودم داشتم این بود که ماجراهای زندگی توی کانادا رو اینجا می نوشتم که نه خیلی شخصی بودند و نه اینکه خیلی کلی و تخصصی درحد یه کارشناس مهاجرت. در حقیقت هدفم این بود که خواننده این وبلاگ با تجربه ها و مشکلات زندگی اینجا آشنا بشه.

دانلود آهنگ:
باب مارلی - هیچ زنی بدون گریه نمیشه
Bob Marley - No Woman No Cry
دانلود