مرد ناشنوا

ساعت حدود 11 شب، توی یه کافی شاپ نشستم و دارم به قهوه ام نگاه می کنم، خسته از کار روزانه و غرق در افکار مشوش. هدف اینه که ثانیه ها رو توی این ساعت شب بکشم تا وقت خواب شه و یه روز دیگه. بعضی وقت ها وقت کشی هم خیلی سخته و هر چی به ساعت نگاه می کنی، زمان نمی گذره.

در همین حال و احوال، یه مردی که در حال پخش کردن یه سری کارت ویزیت بین کسانی که اونجا نشسته بودن، نظرم رو جلب کرد. با خودم گفتم: حتما کارت تبلیغاتی ست یا شاید هم تبلیغ یه مذهبی، طرز تفکری...

به من هم رسید و دو تا کارت روی میز من گذاشت. یکی از کارت ها این بود:




اول فکر کردم این هم یه روش تازه واسه گدایی. یه نگاهی به مرد ظاهرا ناشنوا کردم و توی ذهنم به این فکر می کردم که تا حالا چقدر این جا اومده و چقدر این جوری پول در آورده.

بعد به خودم گفتم که ناشنوا بودن یا نبودن این آدم چه تاثیری توی کمک کردن من به اون داره، بعضی وقت ها آدم می خواد احساس درونی خودش رو ارضا کنه، اون فرد هم میشه، وسیله این ارضا درونی آدم. مهم این بود که توی اون لحظه حس خوبی از دیدن اون کارت و اون مرد ناشنوا به من دست وهمین کافی بود که من با کمک به اون مرد احساس انسان دوستانه خودم رو ارضا کنم.

خیلی وقت ها، ما دنبال سوژه ها می گردیم، تا این احساسات خودمون رو تخلیه کنیم و افراد نیازمند، فقیر و محتاج، وسیله های ما می شن.

من هم یه مقدار پول خرد به اون مرد ناشنوا دادم و در عوض یه لبخند و یه تشکر گرفتم و همین طور احساس آرامش از ارضای یکی از احساس های خودم.

بیلی ایدول و Rebel Yell:
دانلود