واسه تازه واردها - برزخ بعد از مصاحبه

اول بگم که از کلمه تازه وارد برداشت منفی نکنید. یعنی کسی که تازه به جایی وارد میشه. ولی خب با توجه به این که توی زبان فارسی همه کلمه ها یه معنی اصلی دارند و یه مفهوم استعاره ای، لازم دیدم که این توضیح رو بدم.

بعد از قبول شدن توی مصاحبه و بعد از این که آدم خیالش راحت می شه که دیگه کانادایی شده، یه احساس دوگانگی به آدم دست میده. نه به اینجا نعلق داری و نه به اونجا. زودتر می خوای از شر این کشور لعنتی و این مشکلات مسخره فرار کنی ولی از یه طرف هم هنوز نرفته دلت واسه ایران تنگ شده.

واسه من که این طور بود و این حس برزخی رو توی اون دوره داشتم. خب دقیق تر بگم، هنوز هم این حس رو دارم و شاید بشه گفت این حس همه نسل اولی های مهاجره.

بعد از قبولی توی مصاحبه، من دیگه زبان فرانسه خوندن رو گذاشتم کنار. راستش دیگه خسته شده بودم، به مدت دو سال هر روز بعد از کار می رفتم کلاس زبان فرانسه، اون هم توی اون ترافیک تهران و حدودای ساعت 10 شب مثل جنازه می رسیدم خونه و فرداش هم دوباره کار. الان می بینم که باید ادامه می دادم، چون زبان یه اسلحه بی نهایت ضروری واسه تازه وارد هاست و آدم هم هیچ موقع نمی تونه ادعا کنه که زبان دومش رو مثل زبان مادریش مسلط شده.

بعد از مصاحبه، توی همون جلسه به من Certificat de sélection du Québec (CSQ) رو دادن و این یعنی شما از طرف دولت کبک قبول شدین، بعد از من خواستن که یه سری مدارک برای صدور ویزا واسه دولت فدرال بفرستم. حدود یه سال منتظر بودم تا اینکه از طرف دولت فدرال فرم های معاینه پزشکی و درخواست یه سری مدارک برای صدور ویزا اومد.

تازه اون موقع بود که کم کم یادم اومد که باید بار و بندیل رو جمع کنم و برم.

پی نوشت:
یه ماه هست که اینجا همش هوا ابریه و داره بارون میاد. هنوز دو روز پشت سر هم، آفتاب رو زیارت نکردیم.